🏃♀️ Ukończenie mojego pierwszego maratonu było niesamowicie inspirujące, ale zainspirowało mnie też do ambitnego planu pokonywania jeszcze większych dystansów. Dwa miesiące później zapisałem się na maraton na 10 km i planowałem stopniowo zbliżać się do kolejnego maratonu, wierząc, że trening z szybkością zimą będzie podstawą sukcesu wiosną i latem. Plan wydawał się niezawodny, ale nie podejrzewałem, że ciągła presja na sobie doprowadzi mnie do nieoczekiwanej kontuzji.
Siatkówka perfekcjonisty szkoleniowego
Po pęknięciu pęczka pęcherza zawaliła się moja przestrzeń treningowa. Trzygodzinne biegi zastąpiono 20-minutowymi spacerami, a intensywne zajęcia na siłowni zastąpiono rehabilitacją o niskim oporze. To wymuszone spowolnienie uświadomiło mi, jak sztywna stała się moja mantra fitness. Nie tylko wracałem do zdrowia; Jeśli chodzi o ćwiczenia, zmagałem się z nastawieniem „wszystko albo nic”.
Zacząłem pomijać nawet mniej intensywne sesje, których teraz potrzebowałem, czując, że cokolwiek mniej niż mój harmonogram przed kontuzją, nie jest warte wysiłku. Ta mantra była niezrównoważona, powodując frustrację, wypalenie i rosnące poczucie niezadowolenia z siebie. Wiedziałem, że muszę porzucić swój perfekcjonistyczny sposób myślenia, aby naprawdę uzdrowić i utrzymać regularność.
Jak odpuszczenie zmieniło moją ścieżkę fitness
Stopniowo zacząłem ponownie rozważać swoje podejście. Zacząłem traktować nawet krótkie sesje rehabilitacyjne z taką samą ostrożnością, jak wcześniej traktowałem długie treningi. Zacząłem planować je jak ważne spotkania, dzień wcześniej rozstawiając niezbędny sprzęt i skupiając się na uważności podczas każdego ćwiczenia. Z biegiem czasu nauczyłem się doceniać wartość krótszych, mniej intensywnych sesji.
Ta zmiana nie dotyczyła tylko dobrego samopoczucia – dotyczyła promowania zrównoważonego rozwoju. Odkryłem, że konsekwencja w małych, możliwych do wykonania działaniach jest skuteczniejsza niż rzadkie, intensywne wysiłki. Tak naprawdę badania pokazują, że nawet 30-minutowy spacer każdego dnia może znacznie zmniejszyć ryzyko chorób układu krążenia, a zaledwie dwie godziny treningu siłowego w tygodniu mogą mieć pozytywny wpływ na gęstość kości.
Stawiając na elastyczność, zmniejszyłem stres związany z treningami. Nauczyłam się akceptować fakt, że niektóre dni wymagają odpoczynku i jest to w porządku. Jak wyjaśnia lek. Amanda Perkins-Ball: „Postęp nie zawsze następuje liniowo, więc zaakceptuj fakt, że przeszkody są częścią podróży”.
Pokonywanie perfekcjonizmu w sporcie
Perfekcjonizm w fitness może być szkodliwy, prowadząc do zwiększonego stresu, wypalenia zawodowego i przepracowania. Oto jak możesz temu przeciwdziałać:
-
Odzwierciedl swoją motywację
Spróbuj odpowiedzieć na pytanie: Dlaczego uprawiam sport? Czy chodzi o rywalizację, zdrowie czy przyjemność? Zrozumienie swojego głębszego celu pomoże Ci zachować równowagę. Jak zauważa Perkins-Ball: „W wartościach nie chodzi o bycie doskonałym – uznanie tego, co naprawdę się liczy, może pomóc w rozłożeniu wysiłków”. -
Wyznaczaj realistyczne cele
Unikaj od razu wyznaczania wysokich celów. Zacznij od łatwych do wykonania zadań, które zbudują pewność siebie i zapewnią Ci motywację. Zamiast codziennie chodzić na siłownię, spróbuj trzy razy w tygodniu. Zazdrość małych zwycięstw! -
Monitorowanie limitów
Śledzenie postępów jest pomocne, ale zagłębianie się w szczegóły może zwiększyć stres. Wyznaczaj granice — nie poświęcaj więcej niż pięciu minut dziennie na analizowanie danych treningowych. -
Ćwicz uważność
Aby opanować stres i niepokój, stosuj techniki takie jak spójne oddychanie. Wdech przez pięć sekund i wydech przez pięć — ta prosta praktyka pomoże Ci zachować równowagę nawet wtedy, gdy zmienią się plany.
Główny wniosek
Jeśli czujesz się przytłoczony perfekcjonizmem fitness, weź głęboki oddech. Niezależnie od tego, czy potrzebujesz dodatkowego odpoczynku, krótszych treningów, czy tylko kilku minut lekkiej aktywności, postaw swoje zdrowie na pierwszym miejscu. Eksperci twierdzą, że elastyczność, a nie słabość, jest podstawą zrównoważonej i przyjemnej podróży fitness.
